Ik ben geboren in 1965 en met een oudere broer opgegroeid in een gezin waar mijn ouders ieder hun eigen geschiedenis inbrachten. Terugkijkend zie ik dat daar, in mijn jongste jaren, mijn angst om in de steek gelaten te worden is ontstaan.

Op mijn 9^de maakte ik een val achterwaarts een trapgat in. Dit zorgde, samen met een flinke groeispurt in mijn puberteit, voor rugklachten. Jaren later herbeleefde ik onverwacht dit ongeluk, waarna ik de vastgezette spierspanning uit mijn rug voelde wegvloeien. Sinds dat moment ben ik vrij van rugklachten en heb ik ervaren dat het lichaam een eigen geheugen heeft. De fysieke impact van de val had zich samen met de angst in mijn lichaam vastgezet.

Mijn eerste dochter werd te vroeg geboren. Door de spanningen en onzekerheden in haar eerste maanden ontwikkelde ik PTSS. Een moeilijke periode volgde. Gelukkig vond ik de liefde weer en kreeg ik nog een dochter en een zoon.

Nadat ik leerde de momenten te herkennen waarop mijn angst naar voren kwam én de manieren waarop ik deze probeerde te onderdrukken, ontstond er ruimte om werkelijk te gaan voelen. De angst en het onderdrukken bleken een bepalende rol te spelen in hoe ik me vaak voelde, de keuzes die ik maakte of juist uit de weg ging. Aan mijn PTSS lagen niet de spanningen en onzekerheden in die periode ten grondslag, maar de manier waarop ik ermee omging; dat was de werkelijke oorzaak.

Na 30 jaar heb ik de grafische industrie achter me gelaten. Van deadlines, budgetten, creatieve en strategische beslissingen heb ik de richting van het hart gekozen en ben ik de opleiding tot massagetherapeut aan de Akademie voor Massage en Beweging gaan volgen.
Daarnaast volg ik bij- en nascholingen, en werk ik aan mezelf door intervisie, supervisie en leertherapie.