Voor kinderen is co-regulatie essentieel.Als ouders met aandacht luisteren naar wat een kind beleefd heeft, wat het daarbij voelt, empathie daarvoor toont en de emotie benoemt leert een kind deze te herkennen. Door uit te spreken wat de ouder waarneemt, ‘Ik zie dat je verdrietig bent’, leert het kind wat verdriet is en hoe dat voelt. Hetzelfde geldt voor plezier, boos, gefrustreerd, bang, etc.Doordat de ouder niet afwijzend reageert maar met aandacht bij het kind blijft leert hij dat het oké is om deze emoties te voelen én te tonen.Zelfs een baby voelt dit al haarfijn aan doordat zijn overlevingsinstinct op de achtergrond meekijkt, zelfs zonder het vermogen van woorden. Op gevoelsniveau voelt de baby aan wat er gezegd wordt.Op deze manier leert het kind hoe de verschillende emoties in het lijf voelen, dat je die mag tonen en dat de ouder dan nog bij je blijft ook; zijn emotie (en daarmee voor het kind zijn geheel) niet afwijst. Het kind voelt de erkenning en het begrip van de ouder en zal zich veilig voelen, waarmee de kans vergroot wordt dat het zijn emoties met de ouder blijft delen, ook wanneer hun leven in de pubertijd op zijn kop staat.Helaas loopt de emotionele ontwikkeling bij veel kinderen anders. Moet het ‘doorzetten, niet piepen’; voelt het de afwijzing. 

Een kudde zebra’s heeft vele ogen en oren om de omgeving in de gaten te houden, voedsel op te sporen en voor elkaar te zorgen. Dat is een veilige omgeving.Wanneer je als zebra een beetje anders bent dan de andere, en buiten de kudde gezet wordt, sta je alleen op de steppe. Met slechts de eigen zintuigen kan deze zebra nooit al het gevaar in de gaten houden, eten zoeken en is er geen andere zebra die steun geeft. Alleen zijn is dan levensgevaarlijk.Om dat te voorkomen is aanpassen noodzakelijk. Het overlevingsinstinct grijpt dan in. Dat is geen bewuste keuze, zo is een zoogdier geprogrammeerd.Voor ons mensen is het niet anders, wij zijn tenslotte ook zoogdieren. Wanneer we in onze jeugd met te korten worden geconfronteerd grijpt ook bij ons het overlevingsinstinct in; onderdrukken we boosheid, vertonen we vermijdingsgedrag, trekken we ons terug, etc.

Joshua Nolet (Chef'Special) en Splinter Chabot (schrijver, programmamaker, presentator, Wie is de mol?) gaan samen in therapie.

Wanneer je een langdurige periode van stress ervaart kan je in een burn-out terecht komen. Je hebt jezelf overvraagd en bent onvoldoende in staat geweest om naar de signalen van je lijf te luisteren. De energiereserves zijn op en worden nauwelijks aangevuld.

Er komt energie vrij die je helpt om grenzen te stellen en maakt je klaar om jezelf te verdedigen, indien nodig.Wanneer jouw boosheid in je jongste jaren werd genegeerd of zelfs afgekeurd kan je deze vanuit je overlevingsmechanisme gaan inhouden, naar binnen richten. De energie zal zich dan vastzetten in je lijf.

Als zoogdieren zijn we gemaakt om samen te leven zodat bijvoorbeeld dreigingen uit de omgeving beter kunnen worden gedetecteerd dan wanneer je alleen bent. Helaas gaat het ook vaak mis.

Ik vind het een prachtig én pijnlijk woord tegelijkertijd. Omdat het staat voor een diep menselijk verlangen naar contact én het pijnlijke gemis daaraan vertegenwoordigd.

‘Ik moet er mee leren leven, dat hoort nou eenmaal bij me’. Dat is maar zeer de vraag.

Of haal je juist opgelucht adem, voelde je jezelf een buitenstaander in het feestgedruis? Voor veel mensen geldt het laatste. Vaak is het niet duidelijk wat maakt dat je er niet van kunt genieten. Achter ‘ik heb niets met al die feestdagen’ kan een wereld schuilgaan. Is die wereld bekend voor je? Wat maakt dat juist deze periode niet de lichtheid biedt die ons overal wordt voorgespiegeld?Misschien is het juist nu tijd om die schaduw te onderzoeken.

‘Als je er maar lang genoeg niet aan denkt, zal het op een bepaald moment ook niet meer gebeurd zijn’

Wanneer vluchten of vechten geen optie is tijdens een ingrijpende levensgebeurtenis kan de 'beweging' van angst, schrik, of onmacht in het lijf niet worden afgemaakt. Dan 'stolt' de gebeurtenis in het lijf.Een permanente mobiliteitsbeperking, onbewuste verkramping of verhoogd stress gevoel zet zich vast in het lijf. De kans op bijvoorbeeld lage rugklachten, een pijnlijke heup (tijdens het slapen), migraine, nek en schouderklachten of burn-out op een later moment is dan groot.In 2022 heb ik mijn kennis over de Psoas verdiept. Ik vind het geweldig om te ervaren dat aandachtige aanwezigheid van zowel de client als mijzelf, samen met zachte technieken, voor ontlading kan zorgen. Ontlading waardoor er weer beweging kan komen in de ervaring die in de stolling verscholen zat.