Soms lukt het niet écht om tot rust te komen.
Niet omdat je het niet probeert of niet verdient. Maar omdat je iets met je meeneemt: je overlevingsstrategie.
Misschien is het altijd zorgen voor anderen; altijd ‘aan’ staan, plannen, opletten.
Misschien is het moeilijk om grenzen te voelen of aan te geven. Of voel je je alleen veilig als alles onder controle is.
Die patronen zijn niet ‘fout’. Ze zijn ooit ontstaan om je te helpen. Maar ze gaan niet vanzelf op vakantie. Zelfs niet als jij dat wél probeert. En dus lijkt ontspannen niet te lukken. Of voel je je na afloop moe, prikkelbaar, of zwaarder dan voor je ging.
Het goede nieuws?
Je kunt je lichaam leren hoe het anders kan.
Zonder forceren. Zonder schuld.
