Hoe luister je beter naar je lichaam?
Hoe leer je een taal die je nooit bewust hebt geleerd, maar die al je hele leven tot je spreekt?
Het antwoord begint met vertragen.
Ons lichaam leeft in een ritme dat veel trager is dan dat van ons hoofd. Terwijl het hoofd plannen maakt, vooruit rent en alles nú wil begrijpen, beweegt het lichaam in een dieper, stiller tempo. Pas wanneer je vertraagt, kan dit tempo zichtbaar worden, en kun je de subtiele signalen opmerken die je lichaam al die tijd heeft afgegeven.
In mijn praktijk zie ik elke dag hoe ervaringen, groot én klein, hun weg vinden naar het lichaam. Ze laten sporen na in spierspanning, in het ademritme, in hoe iemand staat of beweegt.
Een sessie is daarom nooit zomaar een massage; het is een reis naar binnen, een vorm van luisteren naar wat dieper verborgen ligt.
Sommige spieren vertellen een bijzonder helder verhaal. De psoas bijvoorbeeld; de spier die wordt gezien als de spier van de ziel. Deze diepliggende kernspier reageert via het autonome zenuwstelsel direct op stress, schrik of onveiligheid. Zelfs wanneer je je daar niet van bewust bent.
Bij langdurige spanning, of na ingrijpende gebeurtenissen zoals emotioneel of fysiek trauma, kan de psoas in een permanente staat van paraatheid blijven. Dit leidt tot lage rugklachten, heup- of buikpijn en soms zelfs klachten die zich buiten die gebieden verspreiden.
Door bewust te vertragen, door aandachtig aanraken en door veilige ontspanning, kan het lichaam deze spanning stukje bij beetje gaan loslaten.
Juist als je geconfronteerd wordt met een ziekte als kanker, wordt duidelijk hoe groot de impact van stress en spanning op het lichaam is. De diagnose, behandelingen en voortdurende onzekerheid vragen veel, soms meer dan je hoofd en lichaam kunnen verwerken. Massage biedt dan geen genezing, maar wel ondersteuning, rust en een manier om je lichaam weer op een niet-medische manier te ervaren.
Veel mensen beschrijven hoe de massage hen helpt om de angst, spanning en vermoeidheid te verminderen. Door de diepe ontspanning maakt het lichaam meer serotonine en endorfine aan, wat een gevoel van geborgenheid en verlichting geeft. Een moment om te ademen, te zakken in jezelf, en even niet alleen patiënt te zijn maar vooral mens.
Luisteren naar je lichaam begint niet met beter je best doen, maar juist met minder doen. Met zachtheid. Met aanwezig zijn bij wat je voelt, ook als je nog niet precies weet wat het betekent.
Massage kan daarbij een ingang vormen: een stille, veilige ruimte waarin jij de tijd krijgt om te vertragen, terwijl je lichaam de kans krijgt om te spreken.
En vaak, in die vertraging, ontstaat een inzicht dat je niet kunt afdwingen.
Je lichaam wist het al. Je moest alleen even luisteren.