Een burn-out overkomt je niet van de ene op de andere dag. Het is geen plotselinge crash, maar een langzaam proces waarin je lichaam en geest steeds harder proberen te fluisteren, en uiteindelijk moeten schreeuwen, dat er iets niet in balans is.
Vaak begint het met subtiele signalen. Een stijve rug na het slapen, een terugkerende sportblessure, sneller geïrriteerd zijn dan anders, moeite met concentratie. Kleine ongemakken die we meestal toeschrijven aan 'drukte' of 'even te weinig geslapen'. Maar wat als die signalen eigenlijk iets willen vertellen?
Onder die lichamelijke en mentale spanning ligt vaak een innerlijke strijd: tussen wat je moet en wat je zou willen. Tussen overtuigingen als 'ik moet sterk zijn', 'ik mag anderen niet teleurstellen' of 'ik moet alles onder controle houden', en een dieper verlangen naar rust, vrijheid, of eenvoud. Die strijd speelt zich grotendeels onbewust af, maar je lichaam voelt hem wél.
Wanneer we deze signalen blijven negeren, gaat het lichaam harder aan de bel trekken. Vermoeidheid wordt uitputting. Slaapproblemen worden slapeloze nachten. Je kunt huilen om iets kleins, of voelt je plots afgesneden van wat je vroeger energie gaf. Soms werkt het lijf letterlijk niet meer mee: je spieren verkrampen, je concentratie zakt weg, of je hartslag versnelt bij de minste prikkel.
Wat veel mensen dan het liefst willen, en wat vaak ook door de omgeving wordt aangemoedigd, is zo snel mogelijk 'er weer bovenop komen'. Even gas terugnemen, een paar weken rust, misschien wat medicatie. Maar dat is meestal slechts symptoombestrijding. De echte uitnodiging van een burn-out ligt dieper.
Burn-out vraagt om nieuwsgierigheid. Om voorzichtig onder je eigen motorkap te durven kijken:
Wat heeft gemaakt dat ik zo ben gaan leven?
Welke overtuigingen sturen mij, vaak zonder dat ik het doorheb?
Waar ben ik onderweg mezelf een beetje kwijtgeraakt?
Wanneer je daar stap voor stap zicht op krijgt, kan burn-out een beginpunt worden, niet van herstel naar 'het oude normaal', maar van een vrijer leven. Een leven waarin je niet alleen doet wat er van je verwacht wordt, maar ook luistert naar wat je werkelijk nodig hebt.
De drukte op je werk of een ingrijpende gebeurtenis zijn zelden de oorzaak van een burn-out. Ze zijn vaak slechts de druppel; het moment waarop je lichaam simpelweg niet meer mee kan in een leven dat niet goed past bij wie je bent.
Burn-out is geen einde, maar een uitnodiging.
Een kans om te luisteren naar wat er werkelijk in jou gehoord wil worden.
Misschien herken je iets in dit verhaal. Misschien voel je dat er ergens iets wringt, maar weet je nog niet goed wat of hoe verder te gaan. Weet dat dat helemaal oké is, het begint vaak met stil durven staan en luisteren.
In mijn praktijk neem ik de tijd om samen met jou te onderzoeken wat er onder de oppervlakte speelt. Met aandacht, zonder oordeel. Zodat je stap voor stap weer in contact kunt komen met wat voor jóu klopt, en van daaruit meer rust, ruimte en richting in je leven kunt ervaren.